P4K-80N

general

Jack pochylił się w stronę otworu z którego wylecieli. Liny jednak nie było widać. Tunel okazał się dłuższy niż sądzili.

Jack O'Neill

-Widzę jest zbyt stromo by się wspinać a lina rzucona przez Liz nie sięga. :/ Musimy poszukać innego wyjścia.<zwróciłem się do Seriny>

Serina

-Generale...Tu...tutaj są ludzkie kości....Jeśli zapędzimy się zbyt daleko, może nas spotkać taki sam los, jak innych śmiałków, a szczerze powiedziawszy, nie chciałabym stać się karmą dla robali- Serina wzdrygnęła się z obrzydzeniem. Szybko jednak zmieniła ton - Jak Pan sobie życzy, Generale O'Neill.

Jack O'Neill

-Hmm,czekanie w miejscu też nic nam nie da.Jesteśmy zmuszeni szukać innego wyjścia.Gdzieś ten korytarz musi nas zaprowadzić.

general

Jack ruszył w stronę wyjścia z groty. W tym samym momencie pod sufitem pojawił się hologram przedstawiający kobietę. Była ubrana w bogato zdobiony atłasowy płaszcz, który doskonale podkreślał jej ziemistą cerę i ciemne włosy.
- Nigdzie się stąd nie wybieracie. Za chciwość trzeba zapłacić, lub pokazać, że jest się godnym posiadania - kobieta uśmiechnęła się szelmowsko i wzniosł zgrabne ręce do góry.
W suficie otworzyła się mała klapka. Wyleciał z niej świecący, fioletowy płyn gęstości kisielu i zaczął się rozpływać do poszczególnych szkieletów, któe leżały w jaskini. Zupełnie jakby był inteligentny lub przez kogoś sterowany. Gdy płyn wypełnił już takiego kościotrupa, zamieniał się w parę, a na szyi umarlaka pojawiał się fioletowy kryształ wielkości kurzego jajka. Gdy ten proces się zakończył szkielet wstawał, chwytał najbliżej leżący miecz i ruszał w kierunku "nieproszonych gości: Jacka i Seriny. Kobieta zaśmiała się jedynie złowieszczo i hologram zniknął.

Jack O'Neill

-No to pięknie,tego nam tylko brakowało. :/ Popróbujcie tego -rzuciłem granatem w kierunku kościotrupów.Nic Ci nie jest?-zwróciłem się do Seriny.

Serina

- Generale, to świństwo poparzyło mnie trochę, ale to nic...- odpowiedziała Serina, oglądając rany. Nie były głębokie, właściwie trudno je było nazwać ranami. Dłonie miała czerwone, w niektórych miejscach poznaczone przezroczystymi pęcherzami, lekko podbiegniętymi chłonką.
- Oparzenie drugiego stopnia- powiedziała, widząc pytające spojrzenie Jacka

general

O'neill rzucił granatem w kierunku szkieletów. Kości początkowo rozsypały się, ale po chwili jakaś niewidzialna siła przyciągnęła je do siebie. Para na nowo wypełniała szkielety, które podniosły się i znów uparcie kroczyły w kierunku ludzi.

Jack O'Neill

-Nie wesoło,heh :/ <rzucam kolejny granat w kierunku kościotrupów,dodatkowo opróżniam magazynek swego P-90>

Liz

Liz podniosła linę,z wyraźnym zdziwieniem.Nie sądziła,że Serina może być aż tak lekka...Otworzyła szeroko oczy,patrząc na pusty koniec.
-Nie jest dobrze...Nie jest dobrze...-wyszeptała,zerkając na Kotomi.
Podeszła pewnym krokiem w stronę przepaści,upewniając się,że ma przy sobie swoje niezastąpione P-90.Podniosła krótkofalówkę,by powiadomić Roberta o kłopotach,po czym skinęła głową w stronę towarzyszki,mówiąc:
-Lina przyda nam się teraz tutaj jak Widmu akordeon...Idę do nich,może nie jest to dobry pomysł,ale nie widzę innego wyjścia.
Podbiegła do miejsca,w którym Serina i Jack przenieśli się do innego miejsca.Kiedy tylko zobaczyła szkielety z mieczami,krzyknęła do znajdującego się najbliżej Jacka i Seriny:
-Hej,Lancelocie! Artur kazał Ci coś przekazać...
Porwała z ziemi miecz i cisnęła go w stronę fioletowego kryształu.

general

Historia zatoczyła ponownie koło... tym razem jednak jeden z naboi, które wystrzelił Jack trafił w kryształ jednego z kościotrupów i pękł na drobniuteńkie kawałki. Podobny los spotkał trupa. Było o jednego wroga mniej.

Liz

Uśmiechnęła się łobuzersko,podnosząc tym razem swoje P-90.Namierzyła jednego z kościotrupów i posłała w jego stronę kilka pocisków:
-Smacznego,Koteczki...Zapamiętajcie sobie raz na trzy stulecia,z SGC się nie zadziera...
Popatrzyła na Jacka,ze szczerym uznaniem.
-Brawo,generale! To jak,celujemy w kryształki...?

Jack O'Neill

-A jak,bo te kościotrupy już mi graja na nerwach. Wink

A tak ogólnie dzięki Liz,ze wpadłaś.

Liz

Zachichotała,nadal strzelając do kościotrupów,z jeszcze większą zawziętością.
-Wiesz...Lubię być tam,gdzie czuję się potrzebna!
Puściła do niego oczko i uśmiechnęła się łobuzersko.

Serina

Widok maszerującego truchła przyprawiało Serinę o mdłości, jednak instynkt podpowiadał jej, że nie ma czasu na okazywanie słabości
- A niech cię szlag, Zgniłku!- warknęła wypuszczając serię z kałacha. Szkielet rozsypał się w drobny mak, lecz po chwili wrócił do dawnego stanu Co jest, do pioruna?!Seria wystrzałów poniosła się echem po jaskini Serina wykorzystując moment, którego szkielety potrzebowały do regeneracji, cisnęła granatem za siebie, po czym puściła się biegiem do przodu krzycząc
- Generale O'Neill, niech pan ucieka! Te ścierwa gotowe zaraz się obudzić