P4K-80N

Serina

-A niech to wszyscy diabli!-zaklęła Serina . - Więc to tak wygląda legendarny Skarb Przodków... Ciekawe, czy jego Małpiowsko- Wodzowska Mość kiedykolwiek to widział. - kabura z pistoletem zsunęła się na ziemię upadając z głuchym łoskotem. Kobieta aż podskoczyła z przerażenia. Wszystko tu było takie dziwne, tajemnicze, niezbadane, aż napawające lękiem. Zwykły odgłos upadku, zwielokrotniony przez echo, zdawał się być rykiem potwora, strażnika Skarbu. Serina obejrzała się w tył. Nic nie wskazywało na obecność czegokolwiek, czy też kogokolwiek poza członkami drużyny, a jednak...
- Coś tu nie gra... Ewidentnie coś jest nie w porządku....

Lakhibakshi

-A niech to wszyscy diabli!-zaklęła Serina . - Więc to tak wygląda legendarny Skarb Przodków... Ciekawe, czy jego Małpiowsko- Wodzowska Mość kiedykolwiek to widział
-Czym Ci tak podpadł, że aż tak go nie lubisz?- zapytała Kotomi, słysząc słowa Seriny, po czym spojrzała w stronę MPZ.
Kobieta miała wrażenie, że cienie, które kryształ rzucał na ściany jaskini, poruszają się nienaturalnie. Dla uspokojenia dotknęła lekko kabury pistoletu.

Liz

Zadarła na chwilkę wysoko głowę,by przyjrzeć się dokładniej otworom w suficie,przez które nieustannie spadały krople wody.Zastanawiała się,co znajduje się dokładnie nad nimi i czy sufit skrywa w sobie jakieś tajemnice typu spadające noże czy trujący dym...Nie była przerażona całą sytuacją,ale w jej spojrzeniu nietrudno było wyczuć dręczący ją niepokój...
Otworzyła szeroko oczy i utkwiła wzrok w MPZ'ecie.
-To jest zbyt proste...Nie wierzę,że nic nie strzeże dostępu do niego...

Jack O'Neill

-Jako dowódca ruszam pierwszy a poza tym strata żołnierza będzie niczym przy stracie naukowców.

Liz

Przez chwilkę po prostu zamarła bez ruchu.
Szybko jednak otworzyła szeroko oczy i zagrodziła mu drogę dłonią.
-Jack...
Po kilku sekundach,przymknęła oczy i poprawiła się,mówiąc:
-Generale...Z całym szacunkiem...Myślę,że nie powinnyśmy tak ryzykować.
Wyciągnęła z plecaka linę z haczykiem.
-Rzucę ją w kierunku MPZ'a,dobrze? Jeśli coś chroni drogę do niego,a przepuściło kamień...W najgorszym razie zniszczy nam linę.Myślę,że zdążymy wybiec,w razie zagrożenia zawaleniem...

Serina

-Nie podpadł, ale mnie irytuje- odpowiedziała Serina. Nie patrzyła Kotomi w oczy.Bardziej intrygowało ją to, co dzieje się wokół MPZ'a
-Generale, nie! Proszę tam nie iść. Lepiej będzie, jak pójdę ja. Drużyna nie może stracić dowódcy

Jack O'Neill

-Skoro mi nie pozwalacie iść to co zrobimy z tym fantem?Ktoś ma zdolność przenoszenia przedmiotów na odległość? Very Happy

Jakieś pomysły macie?

Serina

- Idę- powiedziała Serina stanowczo i zanim ktokolwiek zdążył zareagować, ruszyła w stronę MPZ. Wszystko w niej drżało od tłumionych emocji, ale za nic nie przyznałaby się do tego

general

Serina odważnie wkroczyła na przesmyk. Na początku szła ostrożnie, podejrzewając jakąś pułapkę. Jednak nic się nie działo... do czasu gdy znalazła się mniej więcej w 3/4 drogi. Nagle pomost zsunął się delikatnie w dół, tworząc dość ostry spadek. Serina straciła na chwilę równowagę i spadła na twarz, ale wystające brzegi uratowały ją od spadnięcia w przepaść, siła grawitacji natomiast robiła swoje. Serina zaczeła szybko zjeżdzać w dół wprost do tunelu, przypominającego olbrzymią rurę.

Jack O'Neill

-Widząc co się dzieje skoczyłem za Seriną.Nie zostawię swoich żołnierzy.

general

Serina zjeżdżała kilka minut zanim wpadła na lekko wilgotną podłogę kolejnej komory. Wstała, otrzepała się i próbowała rozejrzeć się po pomieszczeniu, ale było na to zbyt ciemno. Zrobiła krok i coś chrupnęło. Serina schyliła się, aby zobaczyć co. Okazało się, że... był to fragment ludzkiej kości. W tym momencie z tunelu wypadł generał.

Liz

Zasłoniła usta dłonią i otworzyła szeroko oczy,kiedy Jack i Serina zniknęli jej z oczu.Upewniła się,czy Kotomi nadal stoi obok niej.Przygryzła lekko dolną wargę ust,zastanawiając się przez chwilę,jaką powinna podjąć decyzję.
Pierwszym odruchem była chęć dołączenia do towarzyszy i sprawdzenie,czy wszystko z nimi w porządku,ale Elizabeth zdołała się oprzeć tej myśli.
-A niech to... -mruknęła pod nosem,zerkając ukradkiem w stronę przepaści.
Podeszła nieco bliżej,do miejsca,które było jeszcze stabilne i pochyliła się nieco do przodu.
-Generale O'Neill....? Serino...? Nic Wam nie jest? Jak głęboka jest przepaść?
Zaczekajcie chwilę,wyciągniemy Was stąd!
Natychmiast sięgnęła do plecaka i wyciągnęła z niego solidną linę.
Rzuciła jeden koniec towarzyszom i zawołała do Kotomi:
-Hej...Mogę Cię prosić na chwilkę?

Lakhibakshi

Kotomi spojrzała na Elizabeth z uwagą.
-Słucham. Co mam robić?

Jack O'Neill

-Hej Liz.Nic nam nie jest,jakoś się stąd wydostaniemy.Ja bohater nie dam rady! Very Happy

Liz

Popatrzyła z przyjaznym uśmiechem na Kotomi.Wyciągnęła z plecaka solidną linę i rzuciła ją Jackowi oraz Serinie.Zaparła się mocno nogami o podłoże i zwróciła się znów do stojącej niedaleko towarzyszki:
-Wygląda na to,że nasi przyjaciele wpadli w drobne tarapaty...
Wyciągniemy ich razem,dobrze?
Pochyliła się znów w stronę przepaści i powiedziała do generała:
-Właśnie rzucamy Wam linę.Wchodźcie pojedynczo.Najpierw wyciągniemy jedną osobę,a zaraz później drugą.